دست نزن، جیزه!
سینهخیز رفتن یا بهاصطلاح چهار دست و پایی کردن کودکان، شروع کنجکاویهای بیحد و حصر آنان است و این یعنی دیگر شما نمیتوانید با گفتن یک جمله «دست نزن، جیزه!» او را متوقف کنید.
بیشتر والدین تصور میکنند حضور ٢۴ساعتهشان در کنار کودک، یعنی امنیت کامل برای او. درحالیکه تجربه نشان میدهد بیشترحوادث در کمتر از یک چشم برهمزدن اتفاق افتادهاند، یعنی درست همان زمانی که ما برای لحظهای ازکودکمان چشم برداشتهایم.
این مطلب اصلا به معنای غافلشدن از کودکان و رهاکردن آنها نیست، بلکه پیش از کنترل دوربینی کودکان، نیاز است که محیط خانه را برای آنان امن بسازیم. در ادامه چند توصیه مهم را باهم مرور میکنیم که میتواند تنها کمک فکری برای شما در این زمینه باشد.
اتاق خواب
تخت کودک باید امنترین جا برای او باشد، پس هرازگاهی پایهها و بخش محافظ آن را چک کنید که درست بالا و پایین برود و با جنبوجوشهای کودک از جای خودش تکان نخورد. جای خواب او باید کاملا صاف و نرم باشد. بالشش بلند و پتویش سنگین نباشد. اندازه تخت هم طوری باشد که راحت بتوانید بچه را از جایش بردارید و دوباره او را روی تخت بخوابانید.
اسباببازیهای کوچک، بادکنک و وسایلی را که گوشههای تیز دارند، ریز یا سمی هستند از دسترس کودکانی که توانایی تشخیص ندارند، دور نگهدارید. برای این بچهها فقط اسباببازی مناسب سنشان را خریداری کنید. کف اتاق کودک را هم با یک فرش نرم بپوشانید. علاوه بر این فراموش نکنید وسایلی را که امکان سقوط دارند از تخت بچه دور کرده یا آنها را به دیوار محکم کنید.
آشپزخانه
بچهها باز کردن در کابینتها و کنجکاوی در آنها را خیلی دوست دارند، بنابراین بهجز چفت و بست کردن محکم در کابینتها، چاقو و لوازم شکستنی را هم به قسمتهای بالایی کابینتها منتقل کنید. وسایل شکستنی و نیمهسنگین ممکن است از دست کودک رها شوند و به او آسیب برسانند. کیسههای پلاستیکی برای بچهها خطرناک هستند. آنها ممکن است سرشان را درون این کیسهها فرو ببرند و خفه شوند. این کیسهها را هم دور از دسترس آنها قرار بدهید.
سیبزمینی، پیاز و سبزیجات اینچنینی را هم باید از دسترس بچهها دور نگهدارید. ممکن است آنها را هم به دهان ببرند و به خود آسیب برسانند. وایتکس و شویندههای دیگر را هم باید حتما در کابینتهای بالایی قرار دهید. سینک و گاز از دسترس اطفال به دور است، اما نباید چیدمان آشپزخانهتان بهنحوی باشد که کنار آنها میز یا کابینتی قرار بگیرد که کودک بتواند از آنها بالا برود. فراموش نکنید بچهها عاشق بالا رفتن از بلندیها هستند.
صندلی غذای کودک باید محکم باشد و به آسانی دچار نوسان نشود. بخش پایینی اینطور صندلیها باید سنگین باشد تا تعادل آنها حفظ شود. وجود کمربند ایمنی به ایمن بودن بیشتر این صندلیها کمک میکند.
اتاق پذیرایی
از شلوغترین و ناامنترین بخشهای یک خانه، اتاق پذیرایی آن است. اگر منزل شما دوبلکس است باید حتما دری مخصوص کودک در بالا و پایین پلکان نصب کنید. بهتر است روی پلهها فرش پهن کنید؛ فرشی که ثابت باشد و لیز نخورد. نردهها را هم دائم چک کنید تا لق نباشند. هر کابل یا سیمی که پوسیده شده یا لایه محافظ آن آسیب دیده، پریزهایی که در دسترس هستند و درپوش ندارند و وسایل برقی دیگری را که کودک ممکن است به آنها دست بزند از دسترس او خارج کنید.
شومینه، انتخاب بسیار نامناسبی برای خانهای است که کودک دارد. اگر میتوانید دور آن یک محفظه محافظ بکشید تا بچه نتواند به آن نزدیک شود. به هیچوجه در جایی که بچهها هستند، سیگار نکشید و به میهمانان خود هم اجازه این کار را ندهید.روی میز را از وسایلی که ممکن است برای کودکان مضر بوده و خطر داشته باشد، خالی کنید.
رومیزیهای بلند، ظرفهای کریستال، شکلاتهای ریز، مجسمههای شکستنی و وسایلی که سیم دارند، همه و همه برای کودکان خطر ایجاد میکنند. اگر پردهها ریسمان بلند دارند، آنها را گره بزنید یا در جایی بالاتر از سطح زمین محکم کنید. همچنین لبههای تیز میز، صندلیها و سایر وسایل تزئینی دیگر را با بالش یا وسایل دیگر بپوشانید تا کودک در اثر زمین خوردن آسیب نبیند.
سرویس بهداشتی
اگر قفسه کمکهای اولیه دارید، آن را حتما دور از دسترس کودکان قرار دهید و در آن را قفل کنید. دارو، بتادین و بقیه چیزهایی که در این کمد وجود دارند، هم برای بچهها جذاب هستند و هم خطرناک. وسایلی مانند ریشتراش، سشوار، بابلیس و حتی شامپو، صابون و شویندههای دیگر را هم در قفسه جداگانهای از دسترس اطفال دور نگهدارید. پریزهای برق در چنین مکانهایی حتما باید درپوش داشته باشند.
کف حمام حتما باید کفپوش داشته باشد. کمی آب و صابون به راحتی کف آن را برای شما و کودکان لیز و خطرناک میکند. هرگز یک کودک را حتی برای یک دقیقه در حمام تنها نگذارید. موقع حمام کردن هم کف وان یا سینکی که کودک را در آن میشویید، چیزی پهن کنید تا کودک به راحتی لیز نخورد.
چند نکته مهم
فهرستی کامل از شماره تلفن اورژانس، پزشک کودک و بیمارستانهای مخصوص در دفترچه تلفن خود ثبت کنید تا در صورت لزوم بتوانید به سرعت با آنها تماس بگیرید.
از اخطاردهندههای آتش که با مقررات آتشنشانی محل سکونت شما تطابق دارند، استفاده و آنها را هم به طور مرتب چک کنید.
امیرمقدم- شهرآرا