کودکان تا چه سنی می‌توانند کنار والدین خود بخوابند؟
کودکان تا چه سنی می‌توانند کنار والدین خود بخوابند؟ یکی از جنبه‌های مثبت خوابیدن نوزادان در اتاق والدین، ارتقای تنظیم فیزیولوژیکی بدن آن‌هاست. نزدیک‌بودن والدین کمک می‌کند که سیستم عصبی نابالغ نوزاد، طی خواب، تنظیم و تعدیل شود. والدین همچنین با پیشگیری از وارد‌شدن نوزاد به خواب بسیار عمیق، نوزاد را از خطرات احتمالی حفظ می‌کنند.
علاوه‌بر‌این، تنفس والدین در جوار کودک، او را در تنفس یاری می‌کند. به‌‌دلیل نزدیک‌بودن نوزاد، نیازی نیست که نوزادان کاملا بیدار شوند و گریه کنند تا پاسخ لازم را دریافت کنند؛ درنتیجه، مادر نیز بدون اینکه کاملا بیدار شود، به نوزاد کمک می‌کند. درنتیجه والدین و نوزادان بهتر می‌خوابند. اما روان‌شناسان می‌گویند والدین باید خوابیدن کودک در کنار خودشان را جدی بگیرند و تداوم آن ممکن است اثرات بدی روی کودکان بگذارد.
خوابیدن کنار والدین تا شش‌ماه
دکتر ابراهیم عبداللهیان، روان‌شناس در این‌باره می‌گوید: خوابیدن بچه در کنار والدین از بدو تولد اشکالی ندارد؛ ولی بهتر است پس از شش‌ماهگی این روند به‌تدریج کاهش پیدا کند و محل خواب کودک را تغییر دهند. وی می‌گوید: بعد از آن سن هم والدین باید به‌گونه‌ای برنامه‌ریزی کنند که خودشان به اتاق کودک بروند؛ نه اینکه آن‌ها به طرفشان بیایند، چون این کار باعث می‌شود کودک همچنان به خوابیدن در کنار پدر‌و‌مادرش تمایل نشان دهد و با‌اکراه تنهایی را بپذیرد. والدین از این واهمه دارند که اگر فرزندانشان را در نوزادی پیش خود بخوابانند، دیگر نتوانند وقتی بزرگ‌تر شدند، آن‌ها را به‌تنها‌خوابیدن ترغیب کنند.
البته هیچ منبع معتبری در این زمینه وجود ندارد؛ اما خیلی از والدینی که شب‌ها فرزندانشان را پیش خود می‌خوابانند، گزارش کرده‌اند که از نظر جسمی، احساسی و شناختی، خیلی راحت رشد کرده‌اند و وقتی به دو یا سه‌سالگی می‌رسند، به‌طور مستقل والدینشان را ترک کرده و سر جای خودشان می‌خوابند.
والدین مراقب خوابیدنشان باشند
با وجود تمام محاسن خوابیدن کودکان در کنار والدین، این کار خطرات جدی را هم به‌دنبال دارد. عبداللهیان در ادامه می‌گوید: خواب عمیق والدین در زمانی که کودک چند‌ماهه‌ای در کنار آن‌هاست، ممکن است خیلی خطرناک یا حتی مرگ‌آفرین باشد؛ چراکه امکان دارد مادر یا پدر غلت بزنند و او را له کنند! درنتیجه توصیه می‌شود حتما در همان روزهای ابتدایی تولد هم فاصله کمی از کودک داشته باشند. این استادیار دانشگاه در ادامه می‌افزاید: ساعت خواب کودکان در این سنین طولانی است و حتی گاه به شانزده ساعت در روز هم می‌رسد؛ در نتیجه والدین باید بیش از گذشته به خواب خود و رفتارهای کودکشان در هنگام خواب اهمیت دهند.
شیر‌دادن شبانه به بچه را کم کنید
این روان‌شناس کودک و استادیار دانشگاه در ادامه می‌افزاید: اگر فضای خانه کوچک است یا اتاقی جداگانه‌ای وجود ندارد، دست‌کم والدین سعی کنند کودکشان را با فاصله از خود بخوابانند. علاوه‌بر‌این به مادران توصیه می‌شود که شیر‌دادن شبانه به بچه را کاهش دهد؛ به‌‌ویژه زمانی که دندان‌هایش در‌حال درآمدن باشد؛ چراکه این کار باعث اسیدی‌شدن دهان و ایجاد مشکل برای رویش دندان‌ها می‌شود. وی می‌افزاید: همه چیز بستگی به موقعیت پدر‌و‌مادر و فضای خانه دارد؛ ولی حتما توصیه می‌کنیم که محل خواب کودک را پس از شش‌ماهگی تغییر دهند.
تشریفات خوابیدن کودک
اما چرا برخی کودکان حتی در سنین پس از شیرخوارگی و بعدتر هم تمایلی به تنها‌خوابیدن ندارند و دوست دارند کنار والدینشان بخوابند؟ دکتر عبداللهیان می‌گوید: اتاق خواب کودک باید لذت‌بخش‌ترین مکان برای او باشد و والدین باید سعی کنند از خوابیدن کودک در اتاقش به‌عنوان تنبیه استفاده نکنند؛ بلکه برای خوابیدن کودکشان تشریفاتی داشته باشند تا با خوش‌حالی به آنجا برود. تا آنجایی که وقتی به آن‌ها می‌گوییم وقت خواب است، آن‌ها با خوش‌حالی از خوابیدن در اتاقشان استقبال کنند. این کار باعث می‌شود آن‌ها در دو یا سه‌سالگی، خودبه‌خود تمایلشان به جداشدن از والدین بیشتر
شود.
نخوابیدن کنار والدین، دلیل تنهایی نیست
در تحقیقی که به‌تازگی در انگلستان انجام گرفت، مشخص شد که بچه‌هایی که هیچ‌وقت در اتاق پدر و مادرشان نخوابیده‌اند، کنترل‌ناپذیرتر، ناراحت‌تر و کج‌خلق‌ترو ترسوتر هستند.تحقیقات نشان می‌دهد؛ کسانی که شب‌ها پیش هم می‌خوابند، احساس رضایت بیشتری از زندگی و تصویری بسیار مثبت‌تر و مطمئن‌تر از خواب شبانه خواهند داشت .
منبع: روزنامه شهرآرا
