این اسباب بازی را بخریم؟

موضوع بازی بچه هاست؛ باید به یك مشكلی كه در مورد اسباب بازی های ابعاد واقعی وجود داره  اشاره کرد و اون اینه كه بچه اونا را خیلی جدی می گیره و آیا این خوبه یا بده؟ از طرفی در خیلی موارد تأمین امنیت خیلی مشكل میشه مثل همین وسائل نجاری؛ اون موقع چه كار كنم؟ ضمناً از کجا میشه اینا رو خرید؟

اول برای شروع که آیا اصلا همچین چیزهایی هست یا نه من یه چندتا لینک از چند صفحه که فقط مربوط به وسائل نجاریه (که من مثال زدم) در زیر گذاشتم که میتونید ببینید که در دنیا چه چیزهایی هست.

 
تو ایران هم شرکت ایران پتک یک کارای خوبی کرده. میتونید محصولاتش رو در لینک زیر ببینید. یکی از دوستام دو تا از محصولاتش رو خریدم یکی اون میخ و چکش تنگرام رو حدود 3 سالگی پسرش که می گفت خیلی براش جذاب بود و چیزهای خوبی هم ساخت باهاش. یکی هم کار و اندیشه است که وقتی 5 سالش بوده خریده و اون هم خیلی براش جذابه و چندتا چیز چوبی خوب هم باهاش ساخته. یکی دیگه از رفقا هم دار قالیش رو خریده بود که خیلی جالب بود البته فکر کنم برای بچه 5 - 6 سال به بالا خوبه و حتما همراهی پدر مادر رو میخواد چون بچه حوصله انجام یک کار با این مدت رو نداره!

​​اما در مورد اینکه بچه این وسائل رو جدی میگیره درسته ولی چه بدی داره که بچه یک چیزی رو جدی بگیره. ضمنا بچه خیلی چیزهای دیگه رو هم جدی میگیره که ما متوجه نمیشیم. کارتون رو هم جدی میگیره، ماشین یا عروسکی رو که باهاش بازی میکنه رو جدی میگیره و خیلی چیزهای دیگه رو جدی میگیره اما ما این چیزا رو شوخی میگیریم!!

در مورد خطرات این وسائل هم تا حدودی درسته. البته اگر لینکها رو دیده باشید وسائل کودک رو یک تدابیری براش دیدن که خطراتش کمتر باشه. مثلا وسائل برقیش حفاظهایی داره که مثلا اگر دست بچه بره توش برق قطع میشه. ضمنا این برای مثالی است که من زدم یعنی نجاری این وسائل فقط به این ختم نمیشه انواع وسائل دیگه مثل وسائل کشاورزی و کاشت گیاهان، وسائل سفالگری، وسائل خیاطی، وسائل الکتریکی و الکترونیکی و بسیاری چیزای دیگه هست که خطراتش کمتره. و مهمتر از همه اینکه همه اینها همراهی پدر و مادر رو میخواد وگرنه معلومه شما اره رو بذارید زیر دست بچه دو سه ساله به خودش آسیب میزنه. البته به تدریج میتونید این نظارت رو کمتر کنید و استقلال بیشتری به بچه بدید یعنی مهارت بچه خیلی سریع در استفاده از اینها رشد میکنه و خود شما حس میکنید که دیگه میشه به بچه در استفاده از اینها اعتماد کرد. البته اعتماد در اینکه به خودش آسیب نزنه! وگرنه ممکنه برید و نیم ساعت بعد بیاد ببینید بجای تیر و تخته پایه صندلی اره شده!!! و باز یک نکته در این مورد بگم که کلا فعالیتهای بچه در شروعش با خطر همراهه، بچه ای که تازه راه میفته راه رفتن براش خطرناکه، از پله که شروع میکنه بالا و پایین رفتن براش خطرناکه، قاشق چنگال که دست میگیره براش خطرناکه و... خوب اولش همراهی میخواد بعد کم کم میشه مستقلش کرد. این وسائل هم همینطورن. هر چه تأخیر کنید این خطر زمان بیشتری بچه رو تهدید میکنه!!!

در مورد کثیف کردن هم خوب بله دیگه ما هم اره کنیم خاک اره میریزه اون که دیگه بچه است!! اما میشه مثلا کار رو توی بالکن انجام داد یا روفرشی پهن کنید.

اما در مورد خرید تیر و تخته. ما که بچه بودیم یعنی من حدود 4 - 5 ساله که بودم. جعبه میوه میخریدیم یا میگرفتیم! چوباش رو جدا میکردیم، میخهاش رو در میاوردیم و میدادیم پدر و مادرمون (بیشتر مادرمون) با گوشت کوب یا هاون صاف میکردن. اوائل با چاقوهای میوه خوری دندونه دار که ما بهش میگفتیم چاقو اره‎ای میفتادیم به جونش (باز البته با کمک مادرم) یک چیزایی میساختیم. اینا رو گفتم که بگم خیلی چیز سختی نیست تهیه این وسائل.

در حقیقت مهم مهارت اره کردن و بریدن و وصل کردن و شکل دادن و کار با ابزار و مواده. مثلا کار با قیچی رو میشه از دوسالگی به بچه یاد داد، کار با آچار و پیچ گوشتی رو هم همینطور یکی از تفریحات بچه دوساله باز کردن پیچهای اسباب بازیهاشه.

کلا بودن مواد و وسائل جلوی دست بچه با نظارت والدین خیلی خوبه. مهم هم نیست بچه چی میسازه اولش. بعدا میشه جهتش داد. مثلا اولش بچه پارچه رو میگیره و با قیچی ریز ریزش میکنه و خیلی هم کیف میکنه و هیچی هم ازش در نمیاد که مهم هم نیست. یک وقت هم اتفاقات جالبی میفته. مثلا برادر کوچک من وقتی کمتر از سه سال داشت یه بلوز براش آوردند که یک لوزی کوچک روش با رنگ متفاوت از پس زمینه داشت. این بچه لباس رو برد و وقتی اومد دیدیم یک قیچی و این لوزی دستشه!!  و جالب اینه که منتظر تشویق بود که لباس رو یک دست کرده!!!

به نظرم این وسائل و مواد رو از دو سه سالگی میتونید در اختیار بچه ها قرار بدید و هرچند ممکنه وزنش برای دختر و پسر فرق کنه اما برای هر دو جنس مفیده یعنی هم پارچه و قیچی و سوزن نخ برای پسرا خوبه و هم پیچ و اره و اینها برای دخترا.

کاغذ و مقوا، پارچه، چوب و تخته، خاک و گل، شن و ماسه، کش، آرد و خمیر، آب و کف، نخ و کاموا، سیم و لوله، یونولیت و فوم، بذر گیاهان و چیزهایی از این دست موادی هستند که میتونه در اختیار بچه قرار بگیره.

پیچ و مهره، میخ و چکش، سوزن و نخ، قیچی، اره، انبر، آچار، پیچ گوشتی، وردنه و الک، مداد و خودکار، انواع خطکشها و شابلونها، گیره ها، آب پاش و بیلچه، چسب، رنگ، قلمو و ... هم لوازم و  وسائلی هستند که کم کم و با نظارت از دو سه سالگی بچه میتونه کار با اینها رو شروع کنه. 

برداشتی از وبلاگ دل نوشته های یک پدر